Het had zo’n mooie slotavond kunnen
worden. Bij het ingaan van de laatste speelronde waren Tony en Patrick in een
nek-aan-nekrace verwikkeld. Tony voerde het klassement aan, op de voet gevolgd
door Patrick. En stilletjes hoopte menigeen dat Tony die laatste avond op De
Graafschap zou stuiten en Patrick van PEC Zwolle zou winnen, want dan zouden er
play-offs volgen en wat is er mooier aan het eind van het seizoen dan play-offs
te kunnen spelen?
Maar natuurlijk liep het anders.
Beide kemphanen hadden een goede reden
om zich af te melden en dat deden ze dan ook. En zo werd Tony eerste in de
tweede cyclus en omdat hij ook al de eerste had gewonnen, werd hij bij
afwezigheid kampioen, wat natuurlijk zeer terecht is, maar ook wel jammer, want
we hadden hem graag gefeliciteerd, lovend toegesproken en veel dronk op hem
willen uitbrengen. Dit alles viel nu in het water en dat moet worden
rechtgezet, want als er één is die dit seizoen aanspraak mag maken op de titel is het toch Tony. Van de 23
partijen die hij speelde, won hij er twintig, verloor hij er twee ( in de
eerste cyclus van Robbie, in de tweede van Patrick) en speelde hij één keer
remise, tegen Joop. Voorwaar, geen kinderachtige score. Dat kunnen wij
billijken en dat kunnen wij waarderen als je zo kampioen wordt.
Gefeliciteerd, Tony.